Dzheyms Dzhoys, "Dzhakomo Dzhoys": Resumé

Hien ass den iresche Chekhov genannt. An seng Wierker sinn d'Haaptfiguren mënschlech Gefiller. E romanteschen a idealistesche war hien an onregelméissegen Ausenanersetzungen, iwwert de geeschtleche Reen vu senger Kreativitéitskonzept. Dëse Schrëftsteller mat senger Innenwelt gleeft Don Quixote.

James Joyce gëllt als Schëpfer vum modernistesche Roman. Hien huet säin Numm mam Roman Roman "Ulysses" immortaliséiert, deen "grousse Buch" vun engem aneren Klassiker Ernest Hemingway genannt gouf. Hie war vun der Natur e Schëpfer a Quell vu Iddien. Hien huet intellectualization prose, psychologism, philosophizing amerikanesche Schrëftsteller-Schrëftsteller Dzhon Steynbek, Virdzhiniya Vulf, Thomas Mann, Uilyam Folkner.

Geschicht vum Essay Schreiwen

Eng kuerz Zesummenaarbecht iwwer den Inhalt vum Buch "Giacomo Joyce" ass méi verständlech, wann et mat Evenementer am Liewen vum Schrëftsteller selwer ass. D'Aarbechte goufen 1914 geschriwwen. Trotz der Tatsaach datt et e klengt Form vu Prosa steet, sieht aus wéi ee modernistescht Stil, wat d'Joyce Romaner kennt.

Den 32 Joer alen Auteur vun der Aarbecht, en iresche Lehrer, huet zu deem Zäitpunkt verdéngt, andeems Privatinitiativ an de räich italienesch Haiser ginn. Hien huet säi Meeschterwierk "Ulysses" geschriwwen, iwwregens, an de Essay "Giacomo Joyce" genannt.

Teaching, James plënnert fir sech selwer (oh, déi Fraen Trikot!) Fell am Verglach mam Wahnsinn an engem 16 Joer alen Studenten, der Duechter vum Fabrikant Amalie Propper. Méi genee, hatt selwer huet de Schrëftsteller provozéiert. D'Meedche fir selwer betraff dës Bezéiung als eent Abenteuer an eng aner Fra der Victoire. A no enger gewësser Zäit ass si scho fäerdeg, d'Affär mat enger anerer Persoun ze drecken.

James huet schwéier d'Verréckung vu senger Léift erliewt (well hie sech haart gefrot huet!). Vläicht, wanns de d'Spiritualiséierung méi einfach mat der spiritueller Kris erhalen hätt, huet de Schrëftsteller nëmmen dësen Essay iwwer d'Léift an him selwer gemaach. Zur selwechter Zäit verännert hien iiresch säi Numm zu Giacomo, wat d'Analogie mam Casanova bezunn. Ausserdeem huet d'Diagramm vum Essay zu Italien entwéckelt, an der Heimat vum legendären Liebhaber.

Geschicht vun der Editioun

Dës kleng prose Aarbecht - eng komplett innovativ an eenzegaarteg an der Geschicht vun hirer Publikatioun. Am Ufank wollten den Auteur net "Giacomo Joyce" publizéieren.

Joyce beschriwwen der zudéifst perséinlech Ëmstänn mat enger Vue a sengem Liewe verschidde Meilesteen ze bestëmmen. Dofir ass d'Schlësselungssäit vum Essay déi folgend: "Jugend passéiert ... Jugend passéiert: et ass schonn Enn. Et wäert net geschéie. Dir wësst et gutt. A wat wéi? Schreift et drun, verdammt et, schreift ..! "

27 Joer no Schreifweis huet keen héieren iwwert dëst Meeschterwerk. De Manuskript vum Joyce geschriwwe gouf an de Notizbuch vun de Schoulen an d'Hänn vun engem europäesche Sammler (säin Numm gouf net behalen). Hien, wann de Sinn an seng Wierk kennt, verkeeft et fir ganz gutt Suen bei engem berühmten amerikanesche Sammler. An déi Letzebuerger, am Géigendeel, verëffentlecht.

Den Essay ass kontrovers

Trotz dem evidenten Erfolleg vun dësem Wierk am Westen, e klengen Deel vun eise Lieser ëmmer net akzeptéieren. Nodeems d'Liese vun "Giacomo Joyce" gemaach huet, erliewen se e akuter Netche. D'sensibel, schéin Präsentatioun vum Schrëftsteller vu sengem Gefill vu Léift ze hunn, net genotzt op den Stil vum psychologesche Essay, schéngt ze verdierwen ... Als Bewäertung schwätzen se op Däitsch aus der selwechter Aarbecht: Aber das ist eng Schweinerei ("This is a swinishness!")!

Fir si, am Viraus, ass d'Tatsaach vum Ehebriecher, a nëmmen seng Präsenz huet den offensichtlechen kënschtlereschen a pädagogesche Wäert verbreet. Eng literaresch Analogie steet. Selbstverständlech esou Lieser, wéi Watson, Aféiere Holmes, huet einfach engem virbildlechen Ugrëff am Zeechen, que plus Minus (Training Gefill mat sexuellen Mëssbrauch duercherneen).

Mir brauchen wierklech elo eisen Gefühl ze hafen, wéi an der Antikitéit? Mee d'Welt am Informatiounsalter huet global verännert! A wéi traureg datt vill Computer ze léieren an Kanner zënter d'éischt, wat Porno sinn, ouni seng eegen Gefühle fréier ze erhéijen.

Net fir näischt am Laaf vun der auslännescher Literatur erschéngt "Giacomo Joyce"! De Kuerzgehalt vun dëser Prosa-Aarbecht kann aus engem Saz ausgedréckt ginn: de Ausbrieche vun der Léift, de "Wee vum Kräiz" vum Léiwen, d'Batterkeet vun der Verléiung, d'Wiedergebuert. Et ass eng erubléckt, ehbehënnert Haltung vu Männer zu Fra.

De Schüler erlaabt d'Initiativ

D'Verfaassung vum "Giacomo Joyce" huet natierlech seng eegen Besonderheet. D'Aarbecht vun engem iresche Schrëftsteller ass nach net alles mat enger linearer Quest-ähnlecher Logik. Ofhandlung Struktur , dënn, wéi déi dënn Erënnerungen vum Enseignant. D'Welt vu Gefiller gëtt ëmmer intermittéiert!

Den Haaptfiguren liewen e menschlecht Liewe mat vill kleng mechanesch Handlungen (Spaziergängen, Iessen, Drénken). Auteur huet se refuséiert, a bleiwt nëmmen wat mat sengem Bewosstsinn, Séil verbonne gëtt. Niewent helle Stréck bleiwen, mat deem d'Bild vun dësem Essay geschriwen ass. Hell. Original. Onfäheg sinn.

An et ass natierlech fir den Schrëftsteller James Joyce! Wéi Anton Palovich, ass et iwwer Geeschter, déi den Auteur vum Essay "Giacomo Joyce" schreift.

D'Zesummefaassung vum Inhalt vun der Aarbecht fänkt mat dem Événement vum Léierin Joyce aus sengem éischte Bekannte mat sengem Schüler un. Si, iwwer seng Schéinheet ze wissen, huet se manipuléiert: de Steieren der Wimper, d'Nervenbewegung geschärft, e Bléck op d'Lorgnette.

Eng Geldstrof Judaesche Fra "raffinéiert duerch eng Kutter mat intrafamiliéisen Hochzäiten aus enger aler an eelerer Famill", "raffinéiert (d'Autum huet d'Haaptaktivitéit ënnersträicht, benotzt dëst Wuert) a reift", "ähnlech mat enger schwaarz elegant, awer ganz frëndlech Blummen."

Hatt léiert fir d'Léift. Hir Sicht - "de Brennen vun enger Nadel" - verleet de Léierpersonal.
D'Meedche setzt sech fir d'Leidenschaft vum James ("Giacomo Joyce" bei der Reduktioun, an eiser Meenong, e bëssen verluer an hir Faarwen). Si verännert sech zweeglefend, no engem bestuete Mann: Hien en Blumme fir seng Duechter, während se onbeschere ginn, leien. Hir Sicht ass diskrounéiert mat Wierder.

Kommunikatioun. Manipulatioun vu Gefühl

James ass hir Charme. Urseach, realiséiert hien d'Impasse, d'Verzweiflung vu seng Gefühle ("donkel Léift"), awer kann net ophalen. Et schéngt et, datt hien an enger verréckter, hofflesser schwaarz-groer Welt e lieweg Séil konnt erlieft hunn. Hien rifft aus: "Loscht net stierwen!" (Natierlech steet dat net am literalen Sënn, et heescht de Wonsch vun engem Liebhaber, fir datt d'Meedche net hir Spiritualitéit verléiert).

Soubal hir hir Affinitéit och geschitt. D'Beschreiwung ass net am Essay "Giacomo Joyce". D'Résumatioun vu Russesch erzielt nëmmen iwwer d'Impressiounen vum Jakob aus hirem Kierper, wann hien d'Meedchen hëlleft "d'Réck vun engem schwarzen Muslim-Kleed" befestigen, seng Sensatiounen vum Touch vun "kalen Fanger".

Fir zwee, alles gouf gemëscht: Leidenschaft, Besetzung, de Verherrlecht, wat James schwätzt an den Charme, d'Sinnualitéit vun der Heldin. Hir nächst Enthalzung gëtt och bewosst vum Autor publizéiert. Et gëtt nëmmen eng Beschreiwung vu "virdrun": Wéi d'Meedchen am Korridor lauschtert "lues a fonkelne Knot fällt", a wéi se freet den Lieb "un hir Haer an ... engem normalen Knot" ze verbannen.

D'Meeschtesch ass just mat him an der Katz a Maus. Si huet wierklech net de James ze déif Gefill, dat hien fillt.

James ass vu senger Wëll. E Cadeau vu Verdeelen

Hir nächste Versammlung ass an engem "schmuel paräisiellen Raum". Ee bestuete Mann wëll dës sënnvoll Bindeg endlech briechen. Mee, trotz dem Alter, an der Affär vun der Léift ass d'Meedche vill méi staark. Si muss se just virbereeden, kacht hire Léier mat "Tender, Giereg Lippen".

Hien versteet datt hien heiansdo schwach gewollt ass. "Ech sinn verluer!" - James schreift. Fir hien, de belovedt, füllt elo d'ganz Welt, och d'Vergaangenheet a presentéieren. Zur selwechter Zäit fillt hien datt d'Manipulatiount Meedchen scho verroden huet (de Auton schéngt se ze gesinn ënnert de klengen: "Net hien, awer Varrava!"). De Wee vum Kräiz vun der Léift ass fortgaang.

Erkennt datt hien op der Spëtzt vu mentaler Leedung ass (schliisslech ass d'Verbindung mat der Meeschtesch schonn mat sengem Wëllen geschitt, dee léisst nëmmen a senger Präsenz), de Irishman riicht sech der Hëllef vu senger Fra (Nora's Fra ass d'Fra vum Fra).

D'Meedchen selwer huet sech awer schonn decidéiert, Relatiounen ze bremsen, wann hatt d'Gefill huet, datt d'Herz vun engem Mann gebrooft war.

Approche bis zum Ofschloss vum Essay "Giacomo Joyce". Eng kuerz Repercussioun vun eisem ursprénglechen ass verflicht fir nëmmen eng bloën Abbildung vum ursprénglechen Text ze sinn ...

D'Meeschtesch verloosse Jakob heiansdo mat engem Erënnerung vu sech selwer: en Hitt mat enger scharlach Blummen an de Felder an e gefalte Sonnendach. Si hat se mat engem Pak geliwwert. Si léien am Piano, de Schlësselen vun deene se mat hire laangen, coolen Fangeren beréiert huet.

Si sinn sou lieweg fir James an der Mëtt vun de "bloßen Maueren", "Dag vum Liicht vum Dag" ... wat huet si geäntwert fir hir hir Saachen ze schécken? Héchstwahrscheinlech kann et ausdrécklech ausgedréckt ginn: "Léiwt mech - gär meng Schirdo!"

D'Geste, natierlech ass et elo elo ... (et ass schwiereg fir dësen Akt anescht z'ënnerbriechen). D'historesch Analogie mam mëttelalterleche Schëld vum victorious Leader, deen op d'Tore vun de besiegt Joer nagelt, weist him un. Dëse Essay endet op dësem Fragment.

Features vum Genre

Wann mir iwwer d'Spezheetskompetenz vun der Aarbecht schwätzen, wat ass et? Den Genre vum psychologesche Essay "Giacomo Joyce" ass onbedéngt fir de Lëtzebuerger Lieser! Déi summaresch Ufro ass net op vill Froen geäntwert.

Et ass ongewéinlech, datt de Autor mat him selwer selwer schwätzt an de Lieser, vun der Gewunnecht, d'Aarbecht als Gespréich tëscht dem Auteur an dem Lieser. Dofir fillt hien net de Fuedem vum Kontakt mam Essay.

Zousätzlech spillt de Produkt e Maximum vu Gefühle wéi e Minimum vu physikaleschen Aktiounen. An dat ass natiirlech, well de Essay eigentlech primär Gefühle gëtt, an d'Handlungen vun den zwee Léierern sinn zweet. An dat ass och schwéier ze verstoen (mir verléieren eens: wéi et ass - weder d'Gebuert vun der Gebuert, nach d'Residenz oder den Numm vun den Elteren ...).

Et ass net esouguer d'Heefegheet vum Lieser. Virun allem ass et meeschtens net hei. Leit sinn einfach, gutt, "eis". Si liesen normalerweis mat béiden Atem, ëm Korruptioun, iwwer Verbriechen, iwwer Krich ... (sou datt se geléiert hunn, si si virun hinnen gelies ...). "Ma, d'Liewen ass d'Liewen, an dat ass wat mir haten", wäerte se dann soen, datt si sech vum Buch zerreißen.

Wann Dir denkt, Dir wëllt se philosophesch ze objectéieren, de renomméierten Lidd vum Igor Talkov: "Ma dat Liewen ass net wat Dir gelies!". No all mussen, Liewen e Mënsch Gesiicht hunn, erënneren de quote Vainer Bridder vun der Ära vun ausgeliwwert! Den iresche Schrëftsteller erzielt eis iwwert d'Spiritualitéit déi geäntwert gëtt mat sengem Liewen, sou datt et net eidel ass. Och wann de Format vun dëser Aarbecht eng kleng Prosa ass, kann et soen datt et geschriwwe gëtt a korrespondéiert Form fir den Haapt "Giacomo Joyce".

An an dësem Liewen, op déi mir ongezwong bestreiden, "Gutt Gefill" muss vun der Léck vu Kreativitéit erwacht ginn!

Essay - d'Hymne vun onerwaart Léift

Wéi wonnerschéi et ass wann Leit a Léift ginn! Et ass wichteg datt Dir dëst Gefill an Iech selwer erkennt, schützt, schätze kann, wéi eng schmaacht, exotesch Planz ... Duerfir erschéngt d'Schoul Léierplang "Giacomo Joyce". Eng Zesummefaassung vum Buch gëtt normalerweis fir 11 Studente studéiert. A wéi wonnerschéi et ass wann d'Léift mat sou enger Kultur vu Gefühle geschmiert gëtt, vun där d'Atmosphär, romantesch a subliméiert sinn. Esou wéi am Essay "Giacomo Joyce".

Erënnere just dës Idee ze realiséieren, et ass néideg, fir dës Aarbecht ze léieren.

Cheatheet fir den onbekannte Lieser

Allerdéngs ass dat net all ... Den Text, obwuel si kompakt ass, ass éischter komplizéiert. Allerdéngs ass den Auteur vum Schreiwe, dem sougenannte Flëss vu Gefill, den héchsten Niveau vun der Prosa. An dat ass genee wat James Joyce geschriwwen huet: "Giacomo Joyce." Fir Novice Lieser, Verständnis, déi am Stil vun der psychologescher Moderatioun geschriwwe gëtt, verursacht Schwieregkeeten. Faarwen, Gerécher, Toun, Touch Sensatiounen, symbolesch künstleresch Detailer spille eng grouss semantesch Rôl. D'Mass vun Konventiounen gouf a sengem Essay vum James Joyce gestierzt.

"Giacomo Joyce" Dir kënnt séier erausfannen, wann Dir eppes liesen, am Viraus wësst den Symboler vum Auteur. Prinzipiell ass et genuch fir d'semantesch Dynamik vu Faarwen ze fangen. Et huet eng speziell Bedeitung. Den Auteur huet d'Faarfsymbolismus am Essay agefouert, sou datt d'Blumme vun de Blummen an der Astellung vum Haaptfiguren hire mentalen Zoustand accordéiert hunn. Komme mir d'Informatioun un de Lieser:

Faarf	Bedeutung	Relevant Devis
Schwaarz	De Geheimnis. Eng Persoun muss duerch d'schwaarz (onbekannt) goen, fir säin Essens ze befreien. Nodeems et nëmme schwaach ass, fënnt hien eraus, wéi vill Wäiss an him ass.	"Ënner de Bicher vun däischtersten Stroossen e schwarzem Steen"
Grey	Gebrauch an engem negativen Aspekt. Si symboliséiert d'Befruchtung vun de Relatiounen, d'Absenz vun der Zukunft, Verfall.	"An der groer Dämmerung ... fragil Rund Hips ..."
Purple	Symbolitéit Adel a Schärft	"Eng Séi eyenel ... vu violett Schüler"
Rosa, rout	Léift, Leidenschaft	"... Lektiounen, Stonnen ... a lues a léif d'Wéck rosa", "Dame Hut dekoréiert mat roude Blummen"
Wäiss (Illuminanz, Liicht)	Hoffnung, Rengheet, Onschold	"Wäissblitz - e Schneeblak, e Schneeblatt", "Liicht am Dachgeschoss" ... wei Spatz "
Gréng	Jealousy	"Eng gréng Band zu hire Hoer an e Kleed mat grénger Broderie"
Däischter	Hoffnungslosegkeet	"Däischter Léift, donkel Leidenschaft, Däischtert" ... echt Mound: Däischterbléie Mollusken "
Giel	Lies, Léift	"Strands vun giel Eegiel op naass Luucht .."

Firwat ass et all sou verschlësselte? Jo, well dëse Stil: moderner. An vergiesst net, wat mir gesot hunn: et déi éischt Gei gär gespillt Gefill gëtt. Sechste Persoun perceives Bunn de Faarwen, richt, upaken, Symboler ... Dat ass wéi en Aufsatz schreiwen, "Dzhakomo Dzhoys" Auteur.

Konklusioun

Vill XIV Lieser wäert de iwwersinn Romantik vun dëser psychescher Ofhandlung Note, wat d'Verbindung vun Form an Inhalt gesi kann: nach, well richteg Léift ëmmer verléift ass. Ëmmer verléift idealizes d'Bild vun der schéint. Ass et keng Zweiwel, datt an engem Aufsatz all Wäiner seng eege gesäit ...

Mee Léift - dat Gefill ass zudéifst perséinlech. Et ass besser hir gläichzäiteg ze fannen, wéi an Sich vum Liewen gin ... Dofir, ausser der romantescher (ouni et kann Iech net!), Gëlle fir dëst Gefill zhizneobrazuyuschemu ganz schlëmm ginn. Gutt gesot ech iwwer de Salbei a Philosoph: "Love - dat ass am Ufank, Mëtt an Enn, Alpha an Omega!"